Afrika en de blanken

Zo, na tien dagen verblijf hier , heb ik toch de behoefte om enige hersenspinsels met jullie te delen. Aanleiding was het gedrag van een amerikaan bij het zwembad van de ameglodge. Hij bestelde een margarita en wilde de menukaart hebben om wat eten uit te zoeken. Het meisje wat hem bediende begreep/verstond hem niet, dus kwam zij met de menukaart aan en liet hem de margharita aanwijzen. Vervolgens wilde zij de menukaart weer meenemen, maar die man wilde hem houden om nog eten uit te zoeken. Amerikaan zeer geirriteerd tegen mij: " ze begrijpen niks hier, je moet ze opvoeden". Ok, geen commentaar van mij. Komt meisje terug met drankje en hij besteld eten. Weer wil ze de menukaart meenemen. Nee, meneer wil hem nog steeds houden. " ze zijn zo dom hier, " werd vervolgens tegen mij gezegd. Ook hier maar geen commentaar op gegeven. Maar dit voorval zette me wel aan het denken. Mijn eerste gedachte was: afrika is dom en blijft dom mede door de superioriteit van de blanken. De blanken, en deze amerikaan was niet de enige, voelen zich nog steeds superieur en behandelen de afrikanen nog steeds als slaven i.p.v. kennis te delen. Mijn ervaring op het schooltje bevestigd deels ook alle (voor) oordelen. De kinderen zijn niet gewend te spelen. De meeste kinderen van de gemiddelde tanzaniaan blijven tot hun zesde verjaardag thuis. In die zes jaar zitten zij meestal stil in hun huis of buiten naast hun huis. Als ze iets doen wat niet gewenst is, krijgen ze met de stok. Dit verklaart ook waarom dat meisje van 2 rustig twee uur boven op de tafel bleef zitten. Alle eigen initiatief of creativiteit wordt er uit geslagen. Wanneer ze dan naar de primary school gaan worden ze verder gedrild, maar nu met het klassikaal opzeggen van lesstof. De meeste tanzaniaanse kinderen gaan niet naar de secondairy school, maar blijven thuis. Inkomen komt van wat landbouw, en de toeristenindustrie. Er worden vanuit hier veel safaritochten georganiseerd. Grotere kinderen passen op de kleinere broertjes en zusjes en hanteren ook diezelfde stok. Hoe kan dit land ooit verder komen? De eerste zes jaar zijn zo bepalend voor je latere leven en hoe kan je ooit initiatief nemen als je dat totaal niet gewend bent? De paar weken die ik hier nu ben en waarin ik de leidsters laat proberen om de kinderen te laten spelen zal echt niet veel uithalen. Niet dat ik er somber van wordt hoor, want ik geniet wel op het schooltje en vandaag hebben ze i.p.v drie uur, maar een kwartier stil op de mat gezeten. Maar iemand een gedachte hierover? Adriaan, kom er is in! Jij hebt tenslotte politicologie gestudeerd. :)