God bless you

Vandaag een dag vol hoogte en dieptenpunten. Om in tanzania te kunnen verblijven heb je een aantal eigenschappen nodig. Je moet geduld hebben, creatief zijn, niet verlegen zijn, kunnen regelen, kunnen improviseren en incasseren en spartaans kunnen leven. Nu bezit ik wel enkele van deze eigenschappen, doch niet alle. Jullie mogen zelf beoordelen welke ik wel en niet bezit.:). Maar goed, vanmorgen om 10 uur zou iemand me naar moshitown brengen waar ik had afgesproken. Maar diegene kwam dus niet opdagen, ok, dan maar en tuktuk regelen. Die zou er over twee minuten zijn. Nu moet je de tanzaniaanse minuten altijd verdriedubbelen ongeveer, maar deze kwam dus een half uur later. Dom van mij om op tijd te willen komen bij meneer jonathan, want die was er natuurlijk ook niet op de afgesproken tijd. Ik had ook geen idee of hij überhaupt wel zou komen, dus eerst maar naar de bank lopen om geld te halen. Het was zeker betaaldag of zo, want er stond een rij van mimstens 30 mensen. Om me daar achter te scharen in de brandende zon zag ik niet zo zitten. Inmiddels liep het zweet alweer in straaltjes over me heen, maar ook daar raak je aan gewend. Ik liep ook nog met een zware tas met school spullen. Toen een flesje koud water gekocht en in de buurt van de afspraak gaan wachten. Ondertussen wordt je door bijna iedereen aangesproken, want een blanke oma op de stoep???
Ik had mezelf voorgenomen om niet langer dan tot 12 uur te wachten, dat was een uur later dan de afspraak. Net toen ik weg wilde gaan kwqm meneer Jonathan aan lopen. Ik stamelde wat over afspraak om elf uur enzo.. maar daar doen ze hier heel verbaast over. Hij was er toch?. We konden lopend naar de school voogens hem, gelukkig nam hij wel mijn zware tas over en hup daar gingen we. Waar ik helemaal geweest ben geen idee, maar ver lopen was het wel. Onderweg veel armoede gezien, piep kleine huisjes, heel veel mensen met zware last op hun hoofd en hobbelige zandstraatjes. Uiteindelijk kwamen we dan toch bij een school terecht. Een vrouw, de enige die engels sprak, kwam naar me toe en ik liet haar de school spullen zien, ik had een zak ballpoints, kleurpotloden, viltstiften en wasco meegenomen en een paar zakjes stickers. Ik stond in een donkere gang en hoorde achter verschillende deuren kinderen iets opdreunen. Zij begon gelijk te roepen van: god bless you en nam me mee naar 1 van de lokalen. Daar zaten naar schatting 50 kinderen opeengepakt. Ben ik nog goed af met mijn schooltje, daar zijn er maar 25. Het bleek de first grade te zijn, vergelijkbaar met onze groep 3. Natuurlijk alleen weer een groot schoolbord. Kinderen moesten mij weer in koor begroeten en opeens kwamen er overal vandaan allerlei mensen aanlopen. Ik denk leerkrachten uit de andere klassen. De vrouw liet de spullen aan ze zien en iedereen wilde mij de hand schudden en allemaal zeiden ze:" God bless you". Ik voelde me lichtelijk opgelaten. Ondertussen zaten de kinderen doodstil dit allemaal aan te zien. Ik kreeg het een beetje benauwd van alles en wilde weg. Ik heb wel gevraagd of ik een foto mocht maken en dat mocht. Ik heb twee foto's gemaakt, meer durfde ik niet. Zal proberen die morgen te plaatsen. Uploaden gaat nogal traag hier, vandaar niet zoveel foto's. Inmiddels was Jonantan nergens meer te bekennen. Ik vroeg aan de engels sprekende mevrouw waar hij was en begreep dat hij weg was gegaan. Ok, daar stond ik dus, gelukkig wilde de mevrouw wel een tuktuk voor mij regelen. Tijdens het wachten op de tuktuk kreeg ik van alles aangeboden, een kom met bruine bonen, een kop mierzoete thee, en ik wilde alleen maar weg. Ben uiteindelijk weer in kitoliehome beland, heb een douche genomen en ben in bed gaan liggen en bijna onmiddellijk in slaap gevallen. Werd om half 4 wakker en voelde me gebroken.
Probeer al dagen om een safari te regelen, maar lukte ook niet echt. Kan wel op prive safari, maar dat is onbetaalbaar. Moet dus op zoek naar een open plek in een groep safari of mensen vinden die dezelfde safari willen als ik. Had ook nog geen eten en was te moe om weer te gaan lopen of weer vervoer te regelen. Kortom, ik had het weer even helemaal gehad en verlangde naar kou, volle koelkasten en een winkel om de hoek waar je zonder zand en stenen naar toe kan lopen. Maar toen.... Het is geregeld:). Ik ga dit weekend op safari!!! Met twee Duitse dames, naar de parken die ik wilde en niet in een klein tentje maar in een budgetlodge. Zaterdag om 5.30 wordt ik hier opgehaald. Zaterdag is het 4 maart, de dag waarop mijn lief 65 zou zijn geworden, waar kan ik die beter doorbrengen dan in een park met wilde dieren???. Dus ik heb er weer zin in!!!!