Nog maar twee dagen
Blijf op de hoogte en volg Meta
09 Maart 2017 | Tanzania, Moshi
Ben net weer terug van school en realiseer me dat ik nog maar twee dagen op het schooltje ben. Morgen en dan maandag nog. Dinsdag mijn koffer pakken en dan naar het vliegveld. Ik heb de afgelopen weken me werkelijk de p. Pokken gewerkt. (Excuse le mot), maar ik heb wel het idee dat ik een heel klein druppeltje op een gloeiende plaat heb kunnen laten vallen. Uiteraard zou ik nog veel meer kunnen en willen doen, maar daar heb ik geen tijd meer voor. Maar als ik het verschil zie op school en vooral bij de kinderen en de leidsters daar wordt ik wel blij van. Gisteren weer op expeditie naar moshi town geweest. Ik werd ' s morgens vroeg gebeld door een mevrouw die mein het swahili aansprak, helaas verstond ik er maar twee woorden van. Toen ging ze het in het engels proberen, maar dat was een soort swahili engels. Wat ik begreep is dat ik naar de vodacom moest omdat er iets mis was met de registratie. Ik wilde toch mijn internet verlengen, want dat liep maar tot 12 maart. Ok, ik dus naar de vodacom. Klinkt heel makkelijk, maar makkelijk is hier niets. Voordat je daar bent, ben je een halve dag verder. Het was gisteren ook nog loeiheet, 36 graden. Ok, ik kom dus aan bij de vodacom, uitleggen en vragen voor de verlenging. Leerpuntje: stel nooit twee vragen tegelijk, want dat werkt hier niet. De details van het gedoe zal ik jullie besparen, maar geloof me simpel was het niet. Ik hoop dat alles nu in orde is, want volgens de tel.mevrouw zou mijn internet worden afgesloten als ik het niet zou regelen. Vorige week woensdag was ik ene ronda tegen gekomen, die kleding maakt op straat met een oude trapnaaimachine. Ik had een leuke stof gezien en daar zou ze een rok van voor me maken. In plaats van ronda zaten er nu twee mannen op die plek te naaien, ik vragen naar ronda. Wait, wait, zei er 'een en hij liep weg. Even later komt hij terug met een tasje waar 5 rokken in bleken te zitten. Allemaal van dezelfde stof maar dan in verschillende kleuren. Nu is 5 rokken een beetje teveel van het goede, dus heb er twee gekocht. Inmiddels ben ik in moshi geen bibi meer, maar teacher meta. Ook nog met een vriend van jonathan meegeweest naar zijn artstudio. Toen bij het duurste cafe van moshi, waar bijna alleen de weinige blanken die hier zijn en de paar rijke tanzanianen, komen, mezelf getrakteerd op een lunch. Wat had ik het warm, pfff. O ja, kreeg ook nog een bord met vers fruit aangeboden op straat, moest op een plastic stoeltje gaan zitten en het opeten. Toen weer terug naar kitolie home. Daar was de elektriciteit weer eens uitgevallen. Pas om 11 uur , s avonds was er weer stroom en dus licht. Vanmorgen op school wachtte me een verrassing, de kast om het speelgoed in op te bergen was klaar. Geweldig!!!. Het speelgoed er in gezet en aan de kinderen en de leidsters uitgelegd, dat ze alles mochten pakken tijdens het vrijspelen, maar ook weer op dezelfde plaats terug moesten zetten. Vervolgens een paar keer geoefend. En wat ging het goed vanmoregen!!!! Overal spelende kinderen in kleine groepjes. Ze hadden plezier en speelden samen. Wat een verschil met het begin, toen ze alleen maar min of meer apatisch op de grond zaten. Ik hoop dat ze het zo blijven doen als ik weg ben. Dinsdag morgen trouwens tik tak gedaan. Eerder durfde ik dat nog niet aan omdat de kinderen al zoveel nieuwe dingen te verwerken hadden gekregen. Maar, zo grappig, of ik nu voor de peuters, de kleuters van 't palet of de annie m.g. scmidtschool speel, overal reageren de kinderen met hetzelfde enthousiasme. Ik zag en zie (ook in Nederland) alleen maar kinderen die gefascineerd zitten te kijken, met stralende ogen en daar wordt ik altijd zelf heel blij van.
-
09 Maart 2017 - 15:23
Esther Gymjuf:
Hoi Meta, wat mooi dat je dit meemaakt, mooie blije en verwonderde kinderen, ik hoop dat je nog meer mooie avonturen zal gaan beleven, al is het leve daar niet altijd makkelijk.
Lieve groetjes van Esther