Au en oh!

Wat een week weer, van het ene avontuur in het andere. Voor mij soms iets teveel avontuur. Maar ik leer veel en kan niet zeggen dat het saai is. Eerst even over mijn schooltje. Wat ben ik trots op de leidsters en de kinderen en wat een verschil met hoe het was. Ze beginnen nu elke morgen met een kring, de kinderen worden welk9m geheten, de namen worden opgelezen, de kinderen tellen hoeveel kinderen er zijn en er wordt een klein lesje gegeven. De kinderen zijn dit al zo gewend en vinden het zo leuk dat de leidsters dit niet meer kunnen overslaan, ook niet als ik weer weg ben. Ze schrijven nu ook alles op, elke les die ik doe wordt genoteerd, zodat ze het kunnen herhalen. We werkten rond het thema safaridieren en ik heb van gaas, lijm en zand de k kilimanjaro gemaakt en we hebben een echte vertel tafel gemaakt. De poppetjes uit Nederland worden elke dag door de leeuwen opgegeten. We plakten met zijn allen een grote giraf. Er komen steeds meer kinderen naar het schooltje, de tamtam schijnt goed te werken en er is nu een stop. 40 kinderen is echt het maximum, vooral omdat het leeftijdsverschil erg groot is. 2, 3, 4, 5 en 6 jaar zijn de kinderen. Dat maakt het extra moeilijk om goede activiteiten te doen. Voor de kleintjes heb ik nu een zandbak en een waterbak gemaakt. Op de markt grote bakken gekocht. Ze zijn er uren mee zoet. Wel blijf ik me verbazen over het niveau. Er is al zo'n grote achterstand vergeleken met Nederlandse kinderen. De meeste kinderen hebben het niveau van een 1,5 jarige. Er worden ook op geen enkele manier prikkels gegeven aan baby's. Ze zitten de hele dag op hun moeders rug, zelfs als ze al vier jaar zijn. Speelgoed zien ze niet. Des te meer ben ik ervan overtuigd dat de eerste zes jaar van je leven bepalend zijn voor de verdere ontwikkeling. Leidsters overal ter wereld zouden de beste opleiding moeten hebben en het hoogste salaris. (Zo, blij dat ik mijn ei weer eens kwijt kon). Het is een soort"levensmissie" van mij. Ook in nederland gaan we weer de verkeerde kant op met jonge kinderen. (Wet harmonisatie). Maar goed, weer genoeg over onderwijs, alhoewel dat natuurlijk wel de reden is waarvoor ik hier ben. O ja, moeders raken ook steeds meer betrokken en iemand heeft gevraagd of ik geen cursus voor de moeders kon geven als ik weer kom. Nu weet ik nog helemaal niet of ik weer terug ga. Maar een simpele oudercursus zou geen overbodige luxe zijn. Voelt iemand zich geroepen? (Fenje).
Ik schreef al eerder dat ik pijn in mijn rug had, dat werd zo hevig dat ik een dag niet heb kunnen lopen en de hele zondag in bed heb gelegen. Gelukkig bracht iemand me pijnstillers. Maandag toch weer naar school, maar het was nog zo pijnlijk om te lopen dat ik naar een dokter moest. Geloof me, een dokter in moshi is ook weer een hele belevenis. Die stuurde me door naar een fysiotherapeut en daar ben ik nu twee keer geweest. Het hielp wel een beetje, maar was ook weer erg pijnlijk. Op weg naar de fysiotherapeut met de auto wilde ik links afslaan, makkelijk omdat ze links rijden, kwam er net een andere auto de bocht om, die de bocht iets te ruim nam, waardoor ik uit moest wijken en met het linker voorwiel in een meter diepe greppel vast zat. De auto zakte helemaal scheef. Kon er gelukkig veilig uitkomen en binnen de kortste keren stonden er allemaal mensen om heen. En dat is dan ook weer tanzania: er ging iemand achter het stuur zitten, ik durfde niet, zette de auto in zijn achteruit. Drie sterke mannen grepen de voorkant en na 1,2,3, tellen, gas geven en tillen en de auto stond weer op vier wielen. Pfff, ik kwam drijfnat van het zweet aan bij de fysio. 'S avonds sneed ik nog flink in mijn vinger en zat alles onder het bloed in de keuken. Kortom, volgens mij tijd voor een paar dagen rust. In moshi ben ik naar het plaatselijke en enige reisbureautje gegaan en heb tegen residentprice een vlucht geboekt naar zanzibar. Gisteren ben ik met een kleine chesna naar zanzibar gevlogen. Zo leuk, in zo,n klein vliegtuigje. Voor het opstijgen draaide de piloot zich om, vroeg vriendelijk of iedereen goed zat, deelde flesjes water uit en daar gingen we. De tocht duurde 1,5 uur en ik heb genoten. Je vliegt heel laag en kan alles goed zien. In zanzibar airport stond een taxi mij op te wachten en bracht mij naar evergreens bungalows in bweejuu. Hier zit ik nu, vanmorgen al een massage gehad en dat hielp beter dan de fysio. Ik heb al twee keer in zee gezwommen, die lekker warm is, en heb een huisje aan het strand. Echt een soort paradijsje dus. Op mijn schooltje heb ik flink wat opdrachten achter gelaten. Vrijdag vlieg ik weer terug naar moshi en daarna nog twee weken en dan kom ik weer naar Nederland.
Nu eerst even genieten van het paradijs.
Knuffel voor allemaal en dank voor de reacties. Ik ben er altijd erg blij mee.