huilende honden en lachende kinderen
Blijf op de hoogte en volg Meta
22 Februari 2017 | Tanzania, Moshi
Hier weer wat nieuws van het "front". Wat ik nog niet eerder had geschreven zijn de talloze wilde honden die hier rondzwerven. Overdag zie je er een enkele, maar 's nachts komen ze tevoorschijn en is de lucht gevuld met hondengeblaf en gehuil. Lekker veel herrie dus. Ook heb ik 's nachts mijn plafondventilator aanstaan omdat het anders niet te harden is van de warmte. Lekkere rustige nachten dus:). Nu ben ik meestal zo uitgeput van een dag, dat ik overal door heen slaap. 's Morgens om half zeven (ja, je leest het goed) gaat mijn wekker af. Met een beetje geluk kan ik dan nog een ontbijtje scoren. Het ontbijt bestaat uit twee oud brood geroosterde boterhammen met jam en als ik geluk heb een glas vers mangosap. Natuurlijk ook koffie, maar dat maak ik zelf. Gisteren hard gewerkt om een soort dagplanning te maken en die vandaag met de leidsters besproken. Gemaakt in het Engels en met behulp van iemand vertaald in het Swahili. Inmiddels zie ik wel een aantal dingen met kleine stapjes vooruit gaan. Vanmorgen mochten de kinderen zowaar vrij spelen. Ik heb een soort van poppenhoek gemaakt en overal vandaan lepels en potjes en pannetjes opgeduikeld. Ook een weg gemaakt en daar met de door mij meegebrachte autootjes op laten spelen. De kinderen vonden het helemaal geweldig. toen heb ik ze ook nog laten verven met waterverf op papier. Ik had verf, papier en kwasten uit Nederland meegenomen. Eerst wisten ze niet wat ze er mee moesten doen, maar na enig voordoen gingen ze aan de slag. waren helemaal verbaasd dat er kleuren op het papier verschenen. Ook weer geoefend met de handjes en de getallen die daar bij horen. Ze bakken er nog niet veel van, maar oefening baart kunst. Kleuren herkennen, daar snappen ze nog niets van. Ik had verschillende kleuren blokjes en de 4 en 5 jarigen moesten mijn toren nabouwen. Rood, blauw, geel. Je kan je niet voorstellen wat ze met de blokjes doen, alles behalve een toren maken, laat staan de goede kleuren. ze slaan met de blokken op de grond, ze tikken ze tegen elkaar, ze leggen ze op hun hoofd enz. De leidster staat naast me in het swahili te schreeuwen wat ze moeten doen en uiteindelijk komt er dan wel een torentje. Ook pakken ze de blokken, net als al het andere speelgoed voortdurend van elkaar af. Komt waarschijnlijk omdat ze geen speelgoed gewend zijn. Maar goed, ik zie toch langzaam enige vooruitgang en de kinderen moesten erg lachen toen ik een hoge toren bouwde en hij omviel. Wat ik wel weer triest vond is dat ik een houten puzzel met 9 stukjes had meegenomen met een afbeelding van een zebra erop. De kinderen hadden gespeeld met de puzzelstukjes en toen gaf de leidster hem aan mij. Ik zei: "ga maar maken" en je gelooft het niet, maar ze kreeg het niet voor elkaar. Ik uitleggen van hoekstukjes en kantstukjes en met heel veel moeite en hulp van mij lukte het haar om de puzzel te maken. Er is hier nog zoveel werk te doen, wil het een beetje effect hebben, dat ik besloten heb om een week langer te blijven. (jawel). Ik ben nu zo intensief bezig en ik wil ook nog wel iets van Tanzania zien. Ik wil op safari!!!!. Daarom heb ik mijn vlucht verzet, zodat ik de laatste paar dagen nog een beetje vakantie heb. Ik vlieg terug op 14 maart en land dan als alles goed gaat woensdag 15 maart op schiphol. allemaal de groetjes en liefs van Meta. O ja, paletleerkrachten, als jullie dit lezen, nog ideeën om zonder of met heel weinig materiaal leuke dingen te doen? Ik heb al zout en meel gekocht om brooddeeg te maken.
-
23 Februari 2017 - 06:31
Vandale Ingrid:
hoi meta ,
leuk werk levert jij
meschien leren
touwtje springen of hinkelen
s6 en geniet maar
groetjes ingrid -
23 Februari 2017 - 09:17
Emmy:
Hi Meta,
Wat onwijs interessant en leerzaam om hier je verhalen en belevenissen te lezen. Wat een enorme cultuurshock moet dit zijn voor je. Wat ik in dit verslag gelezen heb is dat je ontzettend goed bezig bent en zeker ook stappen met de kinderen en juffen aan het maken bent. Je mag en kan niet verwachten dat alles ineens anders zal worden. Wat betreft het bouwen van een toren en het maken van een puzzel: de kinderen hebben hier nooit enige kennis mee opgedaan dus het is dan vrij logisch dat de kinderen eerst het materialen gaan verkennen en niet gelijk een toren gaan bouwen of een puzzel van 9 stukjes gaan maken. Ik zou in de huishoek veel gaan meespelen, de juffen ook laten meespelen, doe maar voor wat de kinderen kunnen doen en daarnaast de kinderen handelend bezig laten zijn. Met bijvoorbeeld een dobbelsteen de kinderen laten springen bij de hoeveelheid die ze gegooid hebben, spullen zoeken die dezelfde kleur hebben etc.
Heel veel succes en volg graag met veel plezier je verdere verhalen!
Groeten, Emmy -
24 Februari 2017 - 18:20
Meta Van Duijvenboden:
Goed idee, Emmy. Heb het gelijk gedaan vandaag. Grappig, ze vonden her gooien met de dobbelsteen geweldig, het bewegen ook. Maar het tellen???? Bleven weer doortellen, zoals ze gewend zijn. Maandag weer verfer oefenen. -
24 Februari 2017 - 19:06
Cyrille:
Lieve Meta!
Excuus dat ik mij nu pas meld, maar ik heb onverwacht vervelende familiesores gehad en heb vandaag pas voor het eerst je verslagen gelezen.
Je begrijpt: ik ben heeeeel jaloers!
Maar zeker ook vol bewondering voor alles wat je doet.
Ben benieuwd of je half maart inderdaad vertrekt.
Ik begin in april weer met mijn rondjes om de moskee; maar ik kan dan ook niet knutselen, laat staan dat ik met kleine kinderen kan omgaan.
Houd moed Meta, en blijf dwalen....!
Ik blijf je volgen.
Groet,
Cyrille
