Inburgeren

Het is alweer vrijdag en de hoogste tijd voor een update. Wat kan een mens toch veel meemaken in een week. Het weer is stukken beter (lees slechter) dan in februari. Het is nu tenminste uit te houden. Nog wel boven de 25 graden, maar maximaal 32 graden. Ik ben al weer aardig ingeburgerd. Op het schooltje waren ze super enthousiast, zowel de kinderen als de leidsters. Zelfs een beetje te, de hele dag hoor ik niets anders als mwalimu meta, teacher meta en ze willen vooral allemaal aan me zitten. Hopenlijk gaat dat er wel af in de loop van de weken. Hele verhalen vertellen ze ook, waar ik niets van begrijp, maar ik antwoord gewoon lukraak met nzuri sana (heel goed) of ndiyo (ja).
Het nieuwe speelgoed wordt met open armen ontvangen. Het grappige is dat de leidsters het speelgoed zowat onder de handen van de kinderen vandaan trekken en er zelf mee gaan spelen. Als eerste had ik de klei meegenomen, een groot succes. Ze zijn er helemaal dol op. Wat ze nog steeds doen is alle kinderen tegelijk met het nieuwe speelgoed laten spelen. Iedereen krijgt dan een beetje en moet er mee op de mat gaan zitten. Niet erg handig. Vandaag heb ik voor het eerst de leidsters les gegeven en dat gelijk besproken. Langzaam aan wil ik het werken in groepjes en het niet door elkaar heen lopen en alles overal neergooien gaan bespreken. Vanmorgen heb ik met krijt overal strepen getrokken en uitgelegd dat ze met de poppen daar moesten spelen, met het leermateriaal op de tafel en als ze klaar zijn met spelen alles weer moeten opruimen en terug zetten. Dat blijft een groot aandachtspunt.
Dinsdag avond ben ik naar een presentatie over waterwinning en irrigatie geweest. Mijn gastvrouw en heer hebben me meegenomen. Ik begreep niet alles, swahili-engels is niet echt heel duidelijk, maar wat ik wel begreep is dat water nog steeds een groot probleem is en dat er veel instanties zijn die langs elkaar heen werken. (Bekend?)
Het nieuws wat verder hier de buitenlanders bezig houdt is dat er een groep toeristen landde op het vliegveld om de Kilimanjaro te beklimmen. Ze hadden nieuwe bergschoenen, tenten en slaapzakken bij zich. Daar moesten ze invoerrechten over betalen. Zo gauw als ze denken dat je iets nieuws het land binnen wil brengen zoeken ze de nieuwprijs op en dan moet je daar 50% invoerrechten over betalen. De toeristen hebben hun spullen laten staan en zijn slechts een dag gebleven en toen weer weggegaan. (niet zo slim van de douane). Ik heb geluk dat ik met al mijn spullen vrij soepel er door heen ben gekomen.
Het onderwijs schijnt achteruit te hollen sinds de buitenlandse leraren geen werkvergunning meer krijgen. Er zijn veel te weinig opgeleide Tanzanianen en de klassen zijn veel te groot. 70 kinderen is geen uitzondering. Voor dit weekend heb ik een auto tot mijn beschikking. Lekker links rijden:)